nooit nooit meer
nooit meer je lichaam
je lichaam nooit meer
je haar je lach
je lach in het liefdeslaken
nooit meer je haar in het laken, je lach
haar, huid, je bochten in het laken
je lach in het laken het zwarte laken
het zwarte lachen van mijn hart
mijn zwart hart dat jou omarmt
vergeet niet dat we gelachen hebben in het laken
het zwarte laken
vrijen, lachen tot ochtendbraken
we hingen in nachten
mijn hulpeloze hanenhand
in jouw ravenhaar
hanenhaar ravenhand
in nuchtere nachten
nuchtere nacht
hangt als een mantel om je schouder
rond je zilveren borst je zuiver zilveren borst
met mijn hanenhand om je zilveren borst
je zilveren zwarte lach
voor jou verzette ik de stad
schopte naar de zee
hing de hanennacht om mijn handen die
weer doodden
nooit meer
je ravenlach