nooit       nooit meer
nooit meer je lichaam
je lichaam     nooit meer
je haar     je lach
je lach in het liefdeslaken
nooit meer je haar in het laken, je lach
haar, huid, je bochten      in het laken

je lach in het laken    het zwarte laken
het zwarte lachen van mijn hart
mijn zwart hart    dat jou omarmt

vergeet niet dat we gelachen hebben    in het laken
het zwarte laken
vrijen, lachen tot ochtendbraken
we hingen in nachten

mijn hulpeloze hanenhand
in jouw ravenhaar
hanenhaar ravenhand
in nuchtere nachten

nuchtere nacht
hangt als een mantel om je schouder
rond je zilveren borst    je zuiver zilveren borst
met mijn hanenhand om je zilveren borst
je zilveren zwarte lach

voor jou verzette ik de stad
schopte naar de zee
hing de hanennacht om mijn handen die
weer doodden

nooit meer
je ravenlach