Type your search keyword, and press enter

Portret van Pokémon

We staarden schermpje
in verlaten parken
straten en pleinen
in metro’s en treinen
en zelfs in ons heilig bed
zochten we pokémons
tijdens beloftevolle zomeravonden
in de duinen waar ene Pikachu
zich leek schuil te houden
toen de wereld nog niet
met fakenews aan elkaar hing
en boven verre velden de MH-17
werd neergehaald
zonnebloemen werden verduisterd.
Duizend tranen dwarrelden neer
behalve uit Moskou
waar een buk-raket de doorgang
naar de Zwarte Zee heeft gered
terwijl we keken naar de kont van Kim
en de familie Kardashian met hun lijven
vol letters maar niet kunnen schrijven
Mediterraans machismo kronkelde
als een zwarte slang
door Europa en siste
naar de rest van de wereld
hoe Berlusconi Italië gijzelde
en vanaf zijn eiland
bunga bunga feestjes
organiseerde
waarbij Angela Merkel
niet welkom was
en zijn boeventronie
het blauwdruk voor
Oosteuropese populisten
waar onder het mom van bestrijding
van terroristen de rechtstaat
wordt vermoord en het cachot vol zit
met journalisten en op het strand van Bodrum
het jongetje Aylan Kurdi werd aangespoeld:
was dit de migrantenstroom
waar Wilders ons voor gewaarschuwd had?
Op 11 maart 2011 vond er in Fukushima
een zeebeving plaats
met een daaropvolgende kernramp
waarop Japan patent lijkt te hebben
nog voor het einde van dat jaar
bleek Zwitserland helemaal niet zo neutraal
want vanuit Genève
vond de grootste wetenschappelijke
zelfbevlekking plaats waar men
na een miljardenoperatie sinds 1954
eindelijk een ‘deeltje’ had gevonden.
Door deze eigengeilerij
kon er geen zwemvest
voor migranten vanaf
voor onze verdronken vriend.
Het was de tijd van de millenniumwende
en we voor vallende vliegtuigen
waren bevreesd
wat ruim een jaar later
ook gebeurde toen Ali Baba
en zijn twaalf kapers
hun Boeings parkeerden
in de tweelingtorens en we
als het aan Bush Jr. had gelegen
de nieuwe eeuw nog sneller
dan de vorige
met een oorlog waren begonnen
Ene Maxima liet een traan
naast haar de ijscoman
met speldjes op zijn borst
en de trekzak op het podium
die zijn melancholieke melodieën
over het gepeupel uitstortte
en de witte diva met het zwarte hart
de kredietcrisis deed vergeten
met haar hartenkreten
over rehab en heroïne.
Levende en dode dichters
konden niet verhullen
dat zij haar hedonisme aanbad
en haar vriendje Blake haar snel vergat.
De Billie Holiday van onze tijd
alle prijzen en lofuitingen ten spijt
Stond je huis ‘onder water
dan was dat een zorg voor later
ging je zaak failliet of over de kop
voor miljoenen een financiële strop
werden zzp’er of hingen zichzelf op
Gelukkig was daar Adré Kuipers
die niet één maar twee maal
vanuit de ruimte ons fotootjes stuurde
van onze aardkloot van het ISS
met 8 kilometer per seconde en hij zag
lichtpuntjes van onze blauwe bal
de lichtvervuiling, het verbaast u niks,
is in Los Angeles, New York, Hong Kong,
Tokio, Parijs, Londen het grootst,
samen met het Westland.
Nederland spreekt internationaal
een woordje mee
wat niet gezegd kon worden
van het Nederlands elftal
dat voor het eerst in 20 jaar
werd uitgeschakeld in 2002
– en ik ben niet eens een voetbalfan –
het penaltysyndroom had zich van de spelers
én de trainer meester gemaakt
Genoeg over voetbal
want inmiddels worden we
door elektronica omgeven
en gaan we papier- en boekloos
door het leven
vervangen door een nul en een één
en staren we schermpje
in verlaten parken,
straten en pleinen,
metro’s en treinen
en zelfs in ons heilig bed
zoeken we Pokémons
tijdens beloftevolle zomeravonden
in de duinen
waar ene Pikachu
zich lijkt schuil te houden.

Bekijk of luister hier (vanaf 1:20 minuut)

Tijdens De Poetsclub in café De Schouw, naar aanleiding van het overlijden van Jules Deelder, januari 2020